Κριτική Βιβλίου : Το Κορίτσι του Τρένου, από τις Εκδόσεις Ψυχογιός

 

Παρουσίαση από το οπισθόφυλλο :

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΤΑ ΙΔΙΑ.

Η Ρέιτσελ παίρνει το ίδιο τρένο κάθε πρωί. Ξέρει ότι θα σταματήσει στον ίδιο σηματοδότη, την ίδια ώρα, και θα αντικρίσει τα ίδια σπίτια δίπλα στις ράγες. Αρχίζει, μάλιστα, να νιώθει οικεία με το ζευγάρι που ζει σ’ ένα από αυτά. «Τζες» και «Τζέισον» τους αποκαλεί. Η ζωή τους, στα δικά της μάτια, είναι τέλεια. Μακάρι να μπορούσε και η Ρέιτσελ να είναι τόσο ευτυχισμένη.
ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ
Και μια μέρα βλέπει κάτι που τη σοκάρει. Κρατάει μόλις μία στιγμή μέχρι να ξεκινήσει και πάλι το τρένο, αλλά είναι αρκετό. Κι αυτό αλλάζει τα πάντα. Τώρα η Ρέιτσελ έχει την ευκαιρία να γίνει μέρος της ζωής που παρακολουθούσε από μακριά. Τώρα ήρθε η ώρα να το καταλάβουν κι εκείνοι: είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα κορίτσι του τρένου…

To βιβλίο μεταφέρθηκε με επιτυχία στην μεγάλη οθόνη το 2016 με πρωταγωνιστές τους Emily Blunt και Luke Evans.

Προσωπική Άποψη :

'Το Κορίτσι του Τρένου΄ είναι σίγουρα ένα από τα επιτυχημένα ψυχολογίκα θρίλερ.

Μάλιστα οι λάτρεις του είδους δεν διστάζουν να το συγκρίνουν με το Gone Girl της Gillian Flynn ή το Before I Go To Sleep, δύο εξίσου δημοφιλείς ψυχολογικά θρίλερ που λάτρεψα. Επομένως, οι προσδοκίες μου για αυτό το βιβλίο ήταν αρκετά υψηλές.

Αρχικά,το μυστήριο του βιβλίου αρχίζει να ξετυλίγεται από την πρώτη σελίδα και μέχρι την τελευταία κρατάει καθηλωμένο τον αναγνώστη. Αυτό επιτυγχάνεται με τον αριστοτεχνικό τρόπο αφήγησης της Χόκινς,καθώς και με τα μικρά κεφάλαια που κάνουν το βιβλίο αρκετά ευκολοδιάβαστο.

Ακόμη,οι χαρακτήρες του βιβλίου έχουν μια συγκεκριμένη 'γοητεία'. Ο καθένας είναι πολυδιάστατος και κανένας δεν είναι καλός ή κακός. Με αποτέλεσμα, τελειώνοντας το βιβλίο να έχεις αμφιλεγόμενα συναισθήματα προς αυτούς . Φυσικά, οι χαρακτήρες στο βιβλίο (και κυρίως η Ρέιτσελ) αντιμετωπίζουν ρεαλιστικά πρόβλημα με τα οποία πιθανόν να ταυτιστούν αρκετοί αναγνώστες. Προσωπικά,αυτό που ξεχώρισα ήταν ότι η συγγραφέας δεν πέρασε επιφανειακά σημαντικά προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας,όπως την κατάθλιψη και τον αλκοολισμό. Αντίθετα,τα παρουσίασε ολοκληρωμένα,χωρίς να καθυστερεί την βασική πλοκή.

Όσον αφορά την τελική λύση του μυστηρίου θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω ικανοποιητική. Δεδομένου ότι αν και δεν ήταν εντελώς αναπάντεχη,η συνολική έκβαση της ήταν σίγουρα συγκλονιστική και δεν νομίζω να απογοητεύσει κάποιον αναγνώστη.

Το μόνο που μπορώ να επισυνάψω στα αρνητικά του είναι το ότι θα μπορούσε να ήταν λιγότερες σελίδες, εφόσον στην μέση το κεντρικό μυστήριο επιβραδύνεται. Ωστόσο, εν μέρει κατανοώ την συγκεκριμένη επιλογή της συγγραφέας.

Συνολικά,'Το Κορίτσι Του Τρένου' είναι ένα καλογραμμένο ψυχολογικό θρίλερ που θα καθηλώσει τους αναγνώστες. Παρόλα αυτά,δεν θεωρώ ότι ανήκει στα καλύτερα βιβλία του είδους.